چرا بنویسم؟

چرا بنویسم؟

چون وقتی چیزی یاد میگیرم دوست دارم با کسی در میان بگذارم. چون اگر من با من های دیگر تعامل داشته باشد معنی لذت بخشی به زندگی خواهد داد. علم شناختی و ذهن و رفتار و مغز علاقه من است و دوست دارم آن را با دیگران در میان بگذارم. در تعامل اندیشه و فکر فرصت هایی خلق می شود که باعث رشد و ارتقاء طرفین و جامعه خواهد بود. 

دانشگاه می توانست چنین خدمتی را به افراد انجام دهد اما نه با روشی که اکنون دارد. وقتی خودم می توانم حرفم را بنویسم چرا باید منتظر اجازه یک صنف علمی باشم. 

علمی که به من و مردم نفعی نرساند یک ریال ارزش ندارد. همین انگیزه دیگری بود برای من که بنویسم.